«Баня»

We use cookies. Read the Privacy and Cookie Policy

«Баня»

He забылiся на чысьцiню й гiгiену. Аднойчы пагналi нас у лазьню. Там далi нам па дзьве ражкi цёплае вады, адну морскай, другую — рачной, i па малюсенькiм кавалачку мыла. Гэтага мусiла быць даволi.

Жудасны абразок гэтая лазьня.

Варушацца нейкiя сьценi. Топчамся адзiн пры адным, ня ведаючы, дзе прытулiцца, дзе паставiць сваю ражку. Аб тым, каб прысесьцi на лаўцы, няма й гутаркi. Нехта пасьлiзнуўся на сьлiзкiм памосьце. Вылiў сваю й чужую ваду.

Крык, лаянка, сакавiтая расейская лаянка!

А ўсё гэта пад каманду: «Шпарчэй! весялей! хутчэй!».

Бо трэба было звольнiць месца для наступная партыi, што чакала ўжо на панадворку.

Тыя, хто ня ведаў аб абмежаванай колькасьцi вады, ня былi ашчаднымi зь ёю. Пакiнулi «баню» вымазаныя мылам, якога ня было чым спаласкаць.