Прысуд

Прысуд

Гэтак прайшло каля трох тыдняў.

Аднойчы ў часе «прагулкi» зьявiўся на панадворку нейкi гепiсты.

— Хто з вас Аляхновiч?

— Гэта я.

— Калi ласка, за мной! У канцылярыю!

Лыткi закалацiлiся. Пайшлi ў канцылярыю.

Там мне падсунулi нейкую паперку.

— Падпiшэце!

Чытаю:

«…калегiя… разгледзеўшы… скiроўваець Аляхновiча ў распараджэньне УСЛОН на 10 гадоў…»

Падпiсаў.

Уздыхнуў з палёгкай.

Хаця яшчэ нiчога не разумеў

Ведаў толькi адно: што не расстраляюць.

Услон? Што гэта за штука? Мусiць, недзе на паўднi. Мабыць, гэта нейкi канцлягер у Туркестане.

Ну, дзякуй Богу, што не Салаўкi. Лепш туркестанская малярыя, як салавецкая цынга.