Беларускаму слову / Modlitwa
Беларускаму слову / Modlitwa
Беларускаму слову
Беларускае слова, ты мая айчына! Мой сон ля акна цвета-ліпнёвага ў раніцу пчаліную. І пошум пушчы стрункахвойнай, i весялосць густазялёная. Ты, як дзяцінства, ідзеш за мною.
Слова матчынае, ты мая сляза! Мая трывога ў вечары кахання чыста-квяцістага, у садзе юнацтва. І чарнабрывы позірк дзяўчыны сарамлівай i бяссонне зорнае. Ты, як лес, паўстаеш у даляглядзе нязбытым.
Слова роднае, суме мудры! Радасць неўгамонная, што часам лунае вясёлкаю на небе краіны майго прызначэння. І няспешна павучаеш мяне жыць сваім розумам ды гасцінцам ісці шырокім праз годы ўсяго раз адзін дадзеныя. Ты, як той сябар шчыры, не пакінеш i ў няшчасці.
Я табе толькі, слова ты маё беларускае, веру ды кланяюся.
Бог ты мой!
Ты мая рэлігія!
Modlitwa
S?owo bia?oruskie, ojczyzno moja! M?j ?nie przy oknie u pachn?cych lip w pszczeli poranek. Puszcza?ski szumie sosnowych okolic, rado?ci g?sta, rado?ci zielona. Niczym dzieci?stwo — zawsze jeste? ze mn?.
S?owo matczyne, s?owo — ?zo! Trwogo wieczor?w kochania, kwitn?cych czysto ?r?d sadu junactwa. Szybkie spojrzenie wstydliwej czarnobrewy i bezsenno?ci gwia?dzista. Losie wschodz?cy na nigdy nie przekroczonym widnokr?gu.
S?owo rodzinne, m?dry smutku! Szcz??cie nie uciszone, ja?niej?ce dorocznie wigilijn? barw? na niebie przeznaczenia. Uczysz mnie nie?piesznie ?y? w?asnym ?yciem i w?drowa? szerokim go?ci?cem przez rozdane lata. Ty, jak szczery przyjaciel, nie porzucisz w biedzie.
Tobie tylko, s?owo bia?oruskie, k?aniam si? i wierz?.
Bo?e m?j!
Religio moja!
Prze?. Jan Czopik