Веру / Wierzę

Веру / Wierz?

Веру

Веру ў каханне крынічна-чыстае, ды розум нябесна-бяздонны, i ў годнасць таполеблакітную. І ў смутак, поле асенняе, веру, i ў радасць, квітненне ўрачыстае, даступныя слязам роспачы альбо захаплення. Веру ў спакой, зорку нявечную, i ў зямлю, глыбіні невядомыя, што даюць несканчонасць паўтарэнняў альбо бессмяротнасць. І ў гнеў, вяртанне заўзятае, i ў маўчанне, жанчыну зганьбаваную, што дакранаюцца сумлення жывога альбо ўяўлення...

Веру ў жыццё, смерць яго i ўваскрашэнне. I ў вечнае, бо бязмежнае. І ў чалавека. І ў свет веру!

Wierz?

Wierz? w mi?o?? ?rodlano czyst? i w rozum jak niebo bezdenny, i w godno?? topolob??kitn? — na obraz i podobie?stwo Chrystusa wy?nionego przez niewolnik?w zazdroszcz?cych tym, kt?rzy umieli umiera?. I — w smutek, pole jesienne, i w rado??, kwiat uroczysty, dost?pny ?zom rozpaczy albo zachwytu. I — w spok?j, gwiazd? spadaj?c?, i w ziemi?, nieznane g??bie, daj?ce niesko?czono?? przemijania albo nie?miertelno??. I — w gniew, uparte powroty, i w milczenie, kobiet? zha?bion?, targaj?ce ?ywym sumieniem albo wyobra?ni?.

Wierz? w ?ycie, jego ?mier? i zmartwychwstanie.

I w wieczno??, bo bezbrze?na.

I w ?wiat —

Wierz?!

prze?. Jan Czopik