Адысея паўмешчаніна / Odyseja półmieszczanina

Адысея паўмешчаніна / Odyseja p??mieszczanina

Адысея паўмешчаніна

Яму зайздросцяць: пабудаваў сабе жыццё!

Ён купляў цэглу за цэглай, вымуроўваў паверх за паверхам, бачыў усё далей i глядзеў радасней. Часамі ўспамінаў ён пра першую дзяўчыну ды спадцішка пасмейваўся з яе ўжо паўзабытага, задрыпанага выгляду. Жыццё ўзвышалася небаскробам, a будынкі, што навокал, усё меншыя, штораз меншыя i меншыя, такія самыя, такія самыя, аж хаваюцца яны ў парнай зеляніне паўвясковых прыгарадаў, задаволеных хлеўчуком, — у ім бессаромна тлустая свіння, адкормленая на кухонных памыях, i чародка гультаяватых курачакрабушачак, гусачак-гергятушачак, качачак-дзівачачак... Смярдзіць забяспечанасцю.

І пах ад летняй кухні, у якой жонка, выхітраваная ім дачка былога купца, што пазалетась салідна прагарэў на пасадзе кіраўніка склада i надоўга сеў у турму, смажыць прыгожанькія катлеты на аоед.

A ўвечары была бура з бліскавіцамі i вятрыскам, быццам у абы-якім кінафільме пра абы-якое жыццё...

Odyseja p??mieszczanina

Zazdroszcz? mu, bo umia? sobie zbudowa? ?ycie.

Kupowa? ceg?? po cegle, stawia? pi?tro za pi?trem; widzia? ci?gle dalej i patrzy? rado?niej. Czasem przywo?ywa? w my?lach swoj? pierwsz? dziewczyn? i ?mia? si? ciszkiem, wyobra?aj?c sobie jej wyszmelcowany i na wp?? zapomniany ubi?r.

?ycie ros?o drapaczami chmur i budynki wok?? nich by?y wci?? mniejsze i mniejsze, i jeszcze mniejsze, takie same i wci?? takie same, a? si? chowa?y w zieleni niemal wsiowych przedmie??, kt?rym wystarcza chlewik, za? w nim bezwstydna t?usta ?winia i czereda kureczek-popierdeczek, g?si?tek-j?kal?tek i kacz?tek-dziwacz?tek... ?mierdzi zapobiegliwo?ci?.

I od?r letniej kuchni, w kt?rej chytrze przez niego wychowana ?ona, c?rka by?ego kupca, co to w ubieg?ym roku nakrad? si? w kierowanym przez siebie sk?adzie i osiad? na d?ugo w kryminale, sma?y pi?kniusie kotlety na obiad.

A wieczorem by?a burza z piorunami i wielkim wiatrem, niby na byle jakim filmie o byle jakim ?yciu...

Prze?. Jan Czopik