Фэст / Odpust

Фэст

Цень Візантыі ў пошуме клёнаў, бяроз. Гнілыя дранкі зелянеюць мохам у месячнай блякласці.

Капліца...

Тырчыць праваслаўе над злежаным пяском магіл. Асколак Русі ля падножжа дзевятай хвалі ўбогіх пагоркаў. Матчын енк i плач дзіцяці тоіцца ў пацямнелай выспе зеляніны, заціснутай каменным абручом — у чыстым полі, за дарогай, пад высокім небам. Маці забрала з сабою горыч жыцця; краскі свету ў вачах дзіцяці рассыпаліся ў прах.

Топчуцца i поўзаюць па ix сваякі ў экстазе — госці фэставай традыцыі. Жальба разменена на дробныя манеты, малебны па чарзе становяць на калені жывых. Да змяркання, да позняга вечара...

Гора хаваецца ў бяссоннай ночы. Спачуванне здаровым сном храпе да світання.

Odpust

Cie? Bizancjum w poszumie klon?w i brz?z. Na zbutwia?ych gontach zieleni si? mech w miesi?cznej blado?ci.

Kaplica.

Ze zle?a?ego piasku mogi? wystercza prawos?awie. Odprysk Rusi u podn??a dziewi?tej fali ubogich pag?rk?w. Matczyny j?k i dzieci?cy p?acz tai si? w wyspie pociemnia?ej zieleni zaci?ni?tej obr?cz? — pod dziewi?t? fal? zapomnielisk. Matka wzi??a gorycz ?ycia ze sob?; barwy ?wiata w dzieci?cych oczach rozsypa?y si? w proch.

Cisn? si? i pe?zaj? po nich w ekstazie swoi — go?cie ?wi?tecznej tradycji. ?al rozmieniony na grosze, nabo?e?stwa kolejno rzucaj? na kolana ?ywych. Do zmierzchu, do p??nego wieczora...

Rozpacz chowa si? w bezsennej nocy, wsp??czucie ma zdrowy sen i chrapie do ?witania.

Prze?. Jan Czopik