Прыгожай / Najwyższe piękno

Прыгожай / Najwy?sze pi?kno

Прыгожай

Думаеш, што ўвесь свет ля ног тваіх ляжа i ласкавай усмешкі папросіць? Дарэмна мучыш сябе снамі непраўдзівымі ды годы маладыя траціш. Думает, што станам стройным жыццё ашукаеш i бляскам сваім яго аслепіш? Не выракайся мазаля працавітага ды горычы слёз. Думает, што шчасце ў целе раскошным тваім i бяздумных чорных вачах? Не кожнаму дадзена трывожнасць кахання ды радасць ягоную адчуць.

Прыгожая ты, але на цябе можна толькі паглядзець, бы на куст ружы дзікай пры гасцінцы, i пайсці далей.

Najwy?sze pi?kno

My?lisz, ?e ca?y ?wiat legnie u twoich n?g i o ?askawy u?miech poprosi? Daremnie m?czysz siebie nieprawdziwymi snami i m?ode lata tracisz.

My?lisz, ?e strojnym wygl?dem ?ycie oszukasz i ol?nisz je swym blaskiem? Nie wyrzekaj si? ?mudu i goryczy ?ez.

My?lisz, ?e szcz??cie jest jeno w twym rozkosznym ciele i bezmy?lnych czarnych oczach? Nie ka?demu dano odczu? niepok?j kochania i potem rado??.

Pi?kna jeste?, o, bardzo pi?kna! Ale na ciebie mo?na tylko popatrze?. Niby na krzak dzikiej r??y przy go?ci?cu. I p?j?? dalej.

Prze?. Jan Czopik