XXVIII

XXVIII

Я рашыла зацягнуць Марка на дыскатэку. Пры гатэлі «Беларусь» ёсць вядомы клуб, які ўсе называюць «шайба». Гэта ад формы будынка і сцэны, нават некалькіх сцэн, на якіх позна ўначы пад гучную музыку разбіраюць танцорак. Часам, як я чула, разбіраюць і прыахвочаных малалетак.

З Маркам мы абгаварылі правілы гульні. Кожнае з нас ідзе асобна і толькі назіркам зазначаем сабе, ці другое ўжо што падчапіла. Маем пры сабе тэлефоны, дык жа ў разе чаго пазней установім хто, дзе і з кім ідзе далей. Калі толькі адно з нас вылавіць што, дык дзелімся, натуральна, са згоды злоўленага.

У машыне соваю ў кішэню некалькі прэзерватываў. Марку таксама соваю ў пінжак некалькі. Пакідаем машыну ў паркінгу каля гатэля. Каля касы тры пацанкі. Маладзенькія, дурненькія наццаткі. Марк паводзіць вачмі па напятых азадках і адкрытых дэкальтэ. Я купляю білет асобна, каб не псаваць яму гешэфту. Ён загаворвае з дзяўчатамі, думаючы, што ў іх няма грошай на ўваход. Ані, яны чакаюць сваіх кавалераў.

Заходзім усярэдзіну, скрупулёзна кантраляваныя ахоўцамі. Марк высока падымае рукі, як салдат, здаючыся ў палон. Мяне правярае дзяўчына, якая як звычайна знаходзіць звязку ключоў для дома.

Штэмпелююць нашыя далоні. Нарэшце ўваходзім.

Каля бара ўсё тыя самыя, што і заўсёды, тры прастытуткі. У зале пуставата. Можа, яшчэ зарана. Толькі адзінаццаць. Большасць столікаў ужо занятая, але за імі амаль толькі адны дзяўчаты. Разглядаюся. Марк па той бок залы. Падсеў да трох дзяўчат, якія хутчэй за ўсё святкуюць з шампанскім нечы дзень нараджэння. Бачу, заводзіць іх, дзяўчатам у ахвотку.

На паркеце некалькі хлопцаў топчуцца ў танцы, але па іх выглядзе відаць, што гэта курсанты з міліцэйскай школы альбо вайскоўцы з акадэміі. Маладыя, паголеныя, танцуюць правільна, шукаючы вачыма якой-небудзь шчыліны, куды ўшпіліцца на вечар. Нічога цікавага.

Праз гадзіну падыходжу да Марка, які каля буфета пацэджвае піва і паліць цыгарэту за цыгарэтай. Пачакаем яшчэ крыху танцорак і стрыптызу. Можа, зборня раскруціцца.

Па зале ходзіць платаядны пярэстарак, лапае ўсё, што рухаецца і на дрэва не ўцякае.

Нуда, нуда, нудота...

Нават танцоркі нас не разварушваюць. Нейкія мала апетытныя і не сексуальныя. Рашаем уцякаць дамоў. Планы - кату пад хвост, але настрой гэтага вечара дае нам сілу, каб пазаймацца самімі сабою.