XVI

XVI

твой зрок

гэта не толькі вочы затоенага звера

гэта ўсё цела

адзетае ў кармазын

альбо на крывава-чырвоным фоне

адцятым ад белізны сцяны

тваё цела

гэта не толькі пажадлівасць занураная ў звярыным упіванні

незразумелы нам агонь

што паліць і нішчыць

надзіць і баліць

ёсць з намі блізка як скура

і дае радасць дотыку

твае клубы

у кармазынавай тканіне

якую скідаю прагнучы хутчэй цяпла

чысціні і асалоды

спакойна

лежачы на сафе глядзіш

і бачу як звяргаеш тыранію

тлуміш бунты

альбо пачынаеш рэвалюцыі

вызваляеш новыя гукі

падбіраеш паэтам словы

усе глядзяць з подзівам

на цуд які за тваім дакрананнем

пераменіць кавалак звычайнай матэрыі

у цяжарнасць і новае жыццё

гэта адзін позірк

у кармазынавым свячэнні

ад якога кожны шалее

увесь час цябе адкрываем

у месяцавай поўні

у хціва ўцягненым дыме папяросы

у ашаламленні вясною

у краявідзе гор пасля дажджу

увесь час адкрываем

пульсуючую кармазынавую