XXXІІІ

We use cookies. Read the Privacy and Cookie Policy

XXXІІІ

Раніцай Марк расказаў мне незвычайнае здарэнне. Ён вяртаўся на сваім аўто з Рыгі. Каля Менска яго спынілі дзве маладзенькія дзяўчынкі. Дзве вясковыя красуні, што выправіліся ў вялікі горад на рэгулярнае паляванне. Было відаць, што гэта ахвотніцы да нейкай прыгоды. Марк без лішніх залётаў пачаставаў іх кавай і булачкамі ў кавярні «Салодкі фальварак». Пасядзелі, пажартавалі і рашылі схадзіць на піва. Дзяўчаты не ўтойвалі, што ў сваёй вёсцы пад Менскам не так лёгка знайсці адпаведных кавалераў. Зусім іншае ў вялікім горадзе. Марка павяло на жарты, прапанаваў правесці вечар разам. Дзяўчаты нясмела папрасілі знайсці калегу, каб было да пары. Тут спрыт альбо эратычны інтэлект Марка падказаў яму фартэль. Пры іх ён патэлефанаваў са свайго мабільніка фіктыўнаму прыяцелю і дамовіўся з ім спаткацца ў гатэлі пад Менскам. А сам паехаў туды з дзяўчатамі і там доўгія хвіліны чакання ў знятым нумары разнастаіў сабе папіваннем віна, каналамі ТV і лёгкай гутаркай з дзяўчатамі. Ён ведаў, што павалютку распаліць у іх апетыт на секс і спакойна раскручваў бяседу. Абедзьве дзяўчыны, ужо добра знецярлівелыя і разгарачаныя, пачалі настойліва распытвацца, калі ж урэшце прыедзе той калега. Хіхікаючы, яны перашэптваліся, час ад часу кідаючы ўбок Марка апетытныя позіркі, як недвухсэнсоўныя намёкі. Пад канец Марк прапанаваў пайсці выкупацца і тады разам утраіх далей чакацьмуць калегу. Праз паўгадзіны пярэшаптаў і хіхікання, што даляталі з ваннай, выйшла першая. Маладзюткая брунетачка з ладненькім худзенькім тварыкам. Белая, як сцяна. Авінутая толькі ручніком, прысела каля Марка на ложак. Прызналася, што якраз сёння яны рашылі справіць свае семнаццацігодзе. Адной будзе праз некалькі дзён, другая два месяцы таму пераступіла парог сталасці. Але ж гэта няважна, гэта толькі сімвалічныя даты. Абедзве ўжо здавён хочуць пазбыцца свайго дзявоцтва з якімі-небудзь прыстойнымі хлопцамі, але каб не з іхняй роднай вёскі. Марк, увесь у жары, пачаў далікатныя пяшчоты. Ён не верыў, што яны нечапанкі. Калі праз некалькі хвілін разагрэў яе пацалункамі, яго пальцы павандравалі па сцягенцах. Там паміж далікатных завіткаў дзявочых валасоў натрапіў на гарачую крыніцу вільготы. Апусціў пальцы паміж саромнымі губамі і з гінекалагічным досведам праверыў вузкі праход. Сапраўды, аўтэнтычна непачатка, уся ў дрыжыках і войках, са страхам, бяссіла чакае развіцця падзей. Далей метадычна пачаў даводзіць яе цела да поўнай кандыцыі, каб пры як мага меншым болю ўвайсці ў яе і разарваць сваім чубчыкам прастору раскошы і асалоды.

Я гляджу на яго палымяныя вочы. Расказвае з такім захапленнем, што гэта як адкрыццё новай краіны, новага ландшафту, смакаванне экзатычных страваў і ўпіванне моцным напоем невядомага паходжання з невераемным пахам. Ён яшчэ так праняты тым здарэннем, што я бачу яго ўзведзены чэлес у штанах і расчырванелыя шчокі. Кажа, што падобнае трапілася яму другі раз у жыцці. Першы раз пераспаў са сваёй аднакласніцай у васемнаццаць гадоў. Але тое было, як бура, нават не спрамогся насыціць сваёй разняволенай фантазіі, як ужо і закончылі, бо дзяўчына моцна закрывавіла. А тут зусім спакойна, без драмаў. Аматарка прыгодаў - вось яна: ляжала пад ім і ўздыхала, даючы выйсце ўсім сваім дзявочым летуценням.

Змешаная са страхам асалода спрычыніла тое, што яна амаль не адчула хвілі прабівання праз дзявочую плеўку. Марк даволі спорненька закончыў, бо такі дарунак лёсу быў і для яго таксама раскошнай неспадзяванкай. За сцяной у ваннай другая дзяўчына чакала сваёй чаргі. Аказалася, што яны прынялі рашэнне па чарзе аддацца Марку, метадычна трацячы свой найкаштоўнейшы скарб. Марк, відаць, зрабіў на іх уражанне годнага мужчыны. Рашылі не чакаць прыяцеля. Калі першая сышла з ложка і на хвіліну знікла ў ваннай, паявілася другая таксама авінутая купальным ручніком. Яна была яшчэ больш напалоханая, чым яе сяброўка. Але таксама поўная рашучасці. Халодным, амаль дакладна разлічаным голасам сказала яму прыступаць да справы. Легла на спіну, скінуўшы з сябе ручнік. Марк, ашаломлены першым актам, яшчэ не прыйшоў да памяці. Як і ў першым выпадку праверыў, ці сапраўды дзяўчына яшчэ нечапанка. Так, была. Пачаў змушаць сябе на пяшчоты. Але нічога з таго не выходзіла. Той, як на злосць, занаравіўся і пастанавіў не паддавацца. Гульня задоўжылася, трывала ўжо пяць, дзесяць, пятнаццаць мінут. І ані. Тады ён папрасіў дзяўчыну, каб яна ўзяла ў руку яго мужчынскасць. Тая абурылася. О не! Каб, дык не! Марк быў на краі роспачы. Меў пад сабою другую па чарзе цэлку і не спрамогся адным банкетам справіць два вяселлі.

А тым часам дзяўчына ўся аж перавялася. І гэта толькі пагаршала справу. Нарэшце ён рашыўся адысціся на хвілінку, што давала яму магчымасць уцячы і выблытацца з гэтага недарэчнага становішча. Сказаў, што хоча яшчэ раз патэлефанаваць прыяцелю, каб той прыехаў. Дзяўчына ўстала з ложка і пабегла ў ванную. Марк, не доўга думаючы, паціхеньку сабраў манаткі і - шмуль з хаткі, стараючыся ўцячы без лішняга шуму. Калі ехаў машынай, у ім мяшалася пачуццё палёгкі, віны, са смакам перажытай асалоды і плягі адначасова.