Сны / Sny

Сны

Сніцца начамі роднае поле. І прыгумень зялёны, вясенні, дзе падпасваў я Красулюперадойку... Дзічка на ўзмежку маніць пладамі, i ветрык у лісцях яе весяліцца; на ёй ірваў я грушы, на гнілкі... Маліннік сапрэлы затхнуўся ў спёцы ды горбіцца ў годы старыя; у ім любіў я гуляць у хованкі... Рэчка, што за лугам, цурчыць між каменняў. І агаліла яна плыцізны залацістыя, на якіх лавіў я калюшак.

З гнязда буслінага кола тырчыць на гумне. І дашчэнту рассохлася кола. Няма буслоў, няма ix, няма...

Няўжо можна сабе выбраць айчыну?

Sny

We ?nie przychodzi rodzinne pole. I zielono?? niewyobra?alna za gumnem, gdzie pasa?em Krasul?-Pieredojk?. Dziczka na przymiedzy wabi owocami i wietrzyk w jej listowiu dokazuje; z niej rwa?em grusze na gni?ki. Maliniak w skwarze ci??ko oddycha i pochyla si? ku latom; lubi?em w nim bawi? si? w chowanego... Rzeczu?ka za ??giem wiecznie szemrze w?r?d kamieni i p?ycizn z?ocistych, na kt?rych ?owi?em koluszki.

Po bocianim gnie?dzie za? sterczy na podw?rzu pod p?otem jeno ko?o. Rozesch?o si? doszcz?tnie. Nie ma klekociak?w, nie ma ju?, nie ma... Czy mo?liwe jest zatem obranie sobie nie drugiej, lecz innej ojczyzny?

Prze?. Jan Leo?czuk