XVI
XVI
твой зрок
гэта не толькі вочы затоенага звера
гэта ўсё цела
адзетае ў кармазын
альбо на крывава-чырвоным фоне
адцятым ад белізны сцяны
тваё цела
гэта не толькі пажадлівасць занураная ў звярыным упіванні
незразумелы нам агонь
што паліць і нішчыць
надзіць і баліць
ёсць з намі блізка як скура
і дае радасць дотыку
твае клубы
у кармазынавай тканіне
якую скідаю прагнучы хутчэй цяпла
чысціні і асалоды
спакойна
лежачы на сафе глядзіш
і бачу як звяргаеш тыранію
тлуміш бунты
альбо пачынаеш рэвалюцыі
вызваляеш новыя гукі
падбіраеш паэтам словы
усе глядзяць з подзівам
на цуд які за тваім дакрананнем
пераменіць кавалак звычайнай матэрыі
у цяжарнасць і новае жыццё
гэта адзін позірк
у кармазынавым свячэнні
ад якога кожны шалее
увесь час цябе адкрываем
у месяцавай поўні
у хціва ўцягненым дыме папяросы
у ашаламленні вясною
у краявідзе гор пасля дажджу
увесь час адкрываем
пульсуючую кармазынавую